Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπὸ σας

κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,

ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,

ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

 

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,

ἔστω καὶ μία φορά;

Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

 

 

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος
ἀπὸ τὸν "Ἀνυπεράσπιστο Καημό"

 

 

 

Ομνύω

Ομνύω στην οδό τον μαρτυρίου.

Στις ακακίες που τη φράζουν

μη σωριαστεί στον ουρανό.

Σε κάθε ενσαρκωμένη τρυφερότητα

που κατοικεί σ’ αυτό το δρόμο

και πιο πολύ σε μια γυναίκα.

Στον τυχερό ψιλικατζή

που σίγουρα τη βλέπει κάθε μέρα

ανυποψίαστος γι’ αυτή την εύνοια

και για τα μαγικά τσιγάρα που πουλάει.

Στον αναθρώσκοντα καπνό τους

τη βλέπω να ’ρχεται κρατώντας τα κλειδιά

και ν’ ανεβαίνει στο μυαλό μου νωτιαία

με τον υδράργυρο του ασανσέρ.

Ομνύω στην οδό του μαρτυρίου.

Στις ακακίες που φυσάνε

ν’ αναληφθεί στους ουρανούς.



Έτσι αγιάζουνε οι δρόμοι τι νομίζεις

έτσι τιμούμε τις αγαπημένες.

Χωρίς αγάλματα και προτομές

μην καταθέτοντας ποτέ

τ’ ακάνθινα στεφάνια.

Εσταυρωμένοι σ’ όλες τις πλατείες

σαν λυπημένοι πολιούχοι.

Μιχάλης Γκανάς
Παραλογή - 1993


 

Έρωτας

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –


ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.


Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.


Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,


φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,


συσκότιση παραπόνου,


παρηγοριὰ σπασμῶν.


Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,


ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

Ντίνος Χριστιανόπουλος