Για το τραγούδι (ii)

[...]


Πιστεύω πως η τέχνη του τραγουδιού αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα, γιατί το τραγούδι μας ενώνει μέσα σ'ένα μύθο κοινό. Κι όπως στον χορό ενώνουμε τα χέρια μεταξύ μας για ν'ακολουθήσουμε ίδιες ρυθμικές κινήσεις, έτσι και στο τραγούδι ενώνουμε τις ψυχές μας για ν'ακολουθήσουμε μαζί, τις ίδιες εσωτερικές δονήσεις.

Κι όσο για τον κοινό μύθο που δεν υπάρχει στις μέρες μας, τον σχηματίζουμε καινούριο κι απ'την αρχή κάθε φορά. Κάθε φορά που νιώθουμε βαθιά την ανάγκη να τραγουδήσουμε.

Μάνος Χατζιδάκις - "Για το τραγούδι"
Σημείωμα από το πρόγραμμα του "Πολύτροπου", Οκτώβρης '73


 

Δραπετσώνα

Σιδηροδρομικό "Φαράγγι"

Εργοστάσιο Λιπασμάτων

Νέος Μώλος

Κατώγι

Χριστός Ανέστη

Είχαμε πάρει το μονοπάτι για το σπίτι
θάλασσα ολούθε μπαμπακιά ο Απρίλης
κι όσο χωνόμαστε μες στα πλατάνια
τόσο σωπαίναν δε φυσούσε
μόνο που με κοιτάζαν από μέσα μου
νωπά τα μάτια της απ’ τα κεριά
και σφύριζα θυμάμαι το Χριστός Ανέστη.

Ο ουρανός που λίγο πριν αστροφορούσε
σ’ άσπρο σεντόνι γύριζε και σε βρεγμένο.

Δυο βήματα απ’ τη βρύση ο αδερφός της,
έσταζε το βρακί και το παγούρι του
―Χριστός Ανέστη, πώς περνάς, τι να περνούσε
κόντευε χρόνο πεθαμένος.
Γύρισε να μας δει κι έφεξε ο τόπος
σαν κάποιος να μας φωτογράφιζε τη νύχτα.

Μ.Γκανάς
Από τα "Μαύρα Λιθάρια"

Συννεφιασμένη Κυριακή

"Έξι μήνες τυραννιόμουν να βρω αυτό το Κυ-ρια-κή, πριν το Χριστέ και Παναγιά μου..."
μου φανέρωνε σ' ανύποπτους καιρούς ο Τσιτσάνης.
Κι εγώ έμενα έκπληκτος, γιατί δεν είχα φανταστεί τόση αγωνία για ένα τραγούδι απλό.
Είχα την απορία του ημισπουδαγμένου κι αφελούς.

Μα όσο μεγάλωνα, τόσο ένιωθα καταλυτική αυτή την εμμονή στις λέξεις συν-νε-φιά ή Κυ-ρια-κή.  Σαν ένα βλέμμα διαπεραστικό, που σκίζει εκεί ψηλά τον Ουρανό.
Κι ακόμα πιο πολύ, που διαπερνά τον ίδιο το Θεό.  Χριστέ και Παναγιά μου.

 

Με τον Βασίλη Τσιτσάνη, το 1960.

 Μάνος Χατζιδάκις

"Ο καθρέφτης και το μαχαίρι"

Ίκαρος, 1988

Εκατομμυριούχοι

Εσείς,

απρόσωποι,

απρόσωποι,

χαζοχαρούμενοι!

Καθίστε να σας πω

πώς έχω μεθύσει σε δωμάτια βρόμικων συνοικισμών

με ηλίθιους μπεκρήδες

που είχαν καλύτερες ασχολίες

και τα μάτια τους κρατούσαν ακόμα λίγο φως,

η φωνή τους κάποιο πάθος,

κι όταν ερχόταν το πρωί,

αράζαμε στα κρεβάτια μας, για να ξυπνήσουμε

αργά το απόγευμα

σαν εκατομμυριούχοι.

Charles Bukowski
Love is a dog from hell

All the way

If you're going to try, go all the way. Otherwise, don't even start.

This could mean losing girlfriends, wives, relatives and maybe even your mind.

It could mean not eating for three or four days. It could mean freezing on a park bench. It could mean jail. It could mean derision. It could mean mockery - isolation.

Isolation is the gift. All the others are a test of your endurance, of how much you really want to do it. And, you'll do it, despite rejection and the worst odds. And it will be better than anything else you can imagine.

If you're going to try, go all the way. There is no other feeling like that. You will be alone with the gods, and the nights will flame with fire. You will ride life straight to perfect laughter.

It's the only good fight there is.

Charles Bukowski
Factotum