Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπὸ σας

κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,

ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,

ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

 

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,

ἔστω καὶ μία φορά;

Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

 

 

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος
ἀπὸ τὸν "Ἀνυπεράσπιστο Καημό"

 

 

 

Ομνύω

Ομνύω στην οδό τον μαρτυρίου.

Στις ακακίες που τη φράζουν

μη σωριαστεί στον ουρανό.

Σε κάθε ενσαρκωμένη τρυφερότητα

που κατοικεί σ’ αυτό το δρόμο

και πιο πολύ σε μια γυναίκα.

Στον τυχερό ψιλικατζή

που σίγουρα τη βλέπει κάθε μέρα

ανυποψίαστος γι’ αυτή την εύνοια

και για τα μαγικά τσιγάρα που πουλάει.

Στον αναθρώσκοντα καπνό τους

τη βλέπω να ’ρχεται κρατώντας τα κλειδιά

και ν’ ανεβαίνει στο μυαλό μου νωτιαία

με τον υδράργυρο του ασανσέρ.

Ομνύω στην οδό του μαρτυρίου.

Στις ακακίες που φυσάνε

ν’ αναληφθεί στους ουρανούς.



Έτσι αγιάζουνε οι δρόμοι τι νομίζεις

έτσι τιμούμε τις αγαπημένες.

Χωρίς αγάλματα και προτομές

μην καταθέτοντας ποτέ

τ’ ακάνθινα στεφάνια.

Εσταυρωμένοι σ’ όλες τις πλατείες

σαν λυπημένοι πολιούχοι.

Μιχάλης Γκανάς
Παραλογή - 1993


 

Έρωτας

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –


ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.


Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.


Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,


φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,


συσκότιση παραπόνου,


παρηγοριὰ σπασμῶν.


Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,


ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

Ντίνος Χριστιανόπουλος



 

Υστερόγραφο σε μια ανάγνωση 2

 

με τον τρόπο της Κ.Δ.

 

 

 

Πίνοντας έρχεται η δίψα τι νομίζεις;

Πίνοντας πίκρες συνήθως μονορούφι

πίνοντας γλύκες με κουταλάκι του γλυκού

-γιατί ο φόβος του πνιγμού

φυλάει τα εύθυμα ανέκαθεν.

Πίνοντας το νερό της λησμονιάς.

(Ποιά βρύση να το κάνει;)

Πίνοντας τέλος τ' αμίλητο κρασί.

 

Άκου - τίποτε τόσο αμίλητο

όσο το μιλημένο.

Τόσο μουγγό κι ανόητο και ηττημένο

πως τά 'πε όλα τάχαμου

πως τά 'βγαλε από μέσα του

ενώ μπορεί να τά 'βγαλε απλώς απ'το μυαλό του.

 

 

 

 

 

 

Μιχάλης Γκανάς

Άψινθος

Μελάνι - 2012

 

Αυτοί παιδί μου δεν

 

 

Αυτοί παιδί μου δεν

δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους

όλο δεν και δεν και δεν-

τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους

δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο

γυναίκα άσχημη και στερημένη

αυτοί παιδί μου δεν

δεν δίνουν τ'Αγγέλου τους νερό

δεν άκουσαν ποτέ

ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο

δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους

το άοσμο άνθος του θανάτου

 

 

 

 

δεν είδαν -κατάργησαν τα μάτια τους-

μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα

αυτοί παιδί μου δεν

δεν ξέρουν ν'αγαπούν

ξέρουνε μόνο ν'απαιτούν

περισσότεραπερισσότεραπερισσότεραπερί-

που έτσι γράφεται το μέλλον μας.

 

 

 

 

 

Μιχάλης Γκανάς

Άψινθος

Χαμάμ, 1.3.2013

 

 

 

Καφάρ

 

 

 

Sales Terriens . . .

Η καμπίνα του ασυρμάτου βουίζει από τ’ ατμοσφαιρικά. Τα πνίγει μόνον η τσιμινιέρα που κλαίει. Δεν μπορείς να σταθείς από το θόρυβο και τη ζέστη.

Κάθεται μπροστά στο δέκτη, με τους αγκώνες ακουμπισμένους στο τραπέζι και τις παλάμες στα μάτια. Ο δέκτης μιλάει τη γλώσσα του. Ίσαμε είκοσι καράβια που δουλεύουν κι ακούγονται από πεντακόσια μίλια, οι σταθμοί στ’ ακρογιάλια.

 
 

de VJR …  XXX man overboard … approximate position …

please all ships in vicinity keep sharp look out.

Το ’γραψε στο ημερολόγιο. Χαμογέλασε πικρά. Keep sharp look out. Νύχτα και πούσι. Και μέρα να’ τανε, τρέχα γύρευε. Ψηλοκρεμαστός πήγε στο στόμα του καρχαρία. Η μοίρα του ναύτη. Ένας μας ακολούθησε από το Suez ίσαμε το Aden. Άλλος από το Aden ως το Colombo. Και τούτος που τώρα μας παραστέκει, για να μας αφήσει έξω από το Σαντούν, και πεινάει, μας διπλάρωσε στο Sabang.

«Και πώς το ξέρετε πως αλλάζουν από σκάλα σε σκάλα, μου ‘πε κοροϊδεύοντας ένας στεριανός. Τους ξεχωρίζετε από τη γραβάτα;»


Κακομοίρη… Όπως εσύ γνωρίζεις από μακριά το τραμ που θα σε ταξιδέψει στο σπίτι σου.




Νίκος Καββαδίας - Βάρδια
Μέρος Δεύτερο - Βάρδια 6η
"Sales Terriens . . ."  σελ. 98