Σούρουπο

Σούρουπο, σε γονυκλισία τα χρώματα

και πώς πεθαίνεις χωρίς το πράσινο εκ γενετής





Τα μάτια σου με τον κίτρινο λίβα,

καμένη σοδειά τα χρόνια που έζησα.

Ας φεύγει ο μικρός σκαντζόχοιρος, δε γλιτώνει

τ’ αγκάθια μεγαλώνουν ανάποδα.




Ήμερο βράδι

βελάζει σαν το χαμένο πρόβατο,

ζυγώνει στην πόλη κι αλλάζει προβιά,

σκύλος ή γάτα,

με την τρίχα ορθή

κάτω από τόσους τροχούς.

Τι γυρεύεις εδώ ψυχή τραυλή,

μακριά από τα βοσκοτόπια της πατρίδας.

Οι φίλοι πέφτουν από ψηλά μπαλκόνια

στο άσπρο μπαμπάκι που τους καταπίνει.

 

Μαύρα λιθάρια, 1980

Untitled

Να `ταν η γη τετράγωνη ξανά
κι απ’ τα νησιά να χύνεται όλη η θάλασσα
κι όταν χυθούν του κόσμου τα νερά
να μ’ αντικρίσεις πάλι στη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά

Μπροστά εγώ και γύρω μου βουνά
να μεγαλώνουν μέσα μου τα ηφαίστεια
Κι όταν ξεσπάσει όλη μου η φωτιά
να μ’ αντικρίσεις πάλι στη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά

Νίκος Μωραΐτης, Τετράγωνη Γη

Όταν τρελάθηκε ο Hugo Wolf

Ο Hugo Wolf τρελάθηκε καθώς έγραφε το 253ο τραγούδι του
τρώγοντας κρεμμύδια.
Ήταν ένας βροχερός Απρίλης
και τα σκουλήκια βγήκαν απ'τη γη
μουρμουρίζοντας Tannhäuser, κι αυτός
έχυσε το γάλα του στο μελάνι
και το αίμα του πετάχτηκε στους τοίχους.
Ούρλιαξε και βρυχήθηκε και τσίριξε,
κι από κάτω η σπιτονοικοκυρά του είπε:

"Το 'ξερα εγώ! Αυτός ο μούλος τα' χει χάσει. Κάθεται
και μαλακίζεται εκεί πάνω με τις μουσικές του
κι εγώ δεν πρόκειται να πάρω ποτέ τα νοίκια μου.
Κάποτε θα γίνει διάσημος και θα τον θάψουνε
με βροχή.
μα προς το παρόν καλά θα' τανε να σταματήσει
αυτά τα γαμημένα τα ουρλιαχτά.
Για τα λεφτάκια μου δεν είναι παρά ένας καραγκιόζης
και μισός, μια μαλακισμένη αδελφή.
Ελπίζω όταν τον βγάλουμε από 'κεί πέρα,
να μου βρούνε κανένα γεροδεμένο, καλό, ψαρά
κανένα δήμιο,
κανένα πλασιέ
βίων αγίων".

Charles Bukowski
Love is a dog from hell

Τι θέλουν

Ο Βαλιέχο
γράφοντας για τη μοναξιά την ώρα
που πέθαινε από την πείνα.
Ο Βαν Γκογκ με το αυτί του
κομμένο από κάποια πουτάνα.
Ο Ρεμπώ φέρνοντας βόλτα την Αφρική,
ψάχνοντας για χρυσάφι, κι αρπάζοντας
μιαν ανίατη σύφιλη.
Ο Μπετόβεν χάνοντας την ακοή του.
Ο Πάουντ σερνάμενος στους δρόμους,
κλεισμένος σε κλουβί.
Ο Τσάτερτον παίρνοντας ποντικοφάρμακο.
Ο Χέμινγουεϊ με τα μυαλά του
χυμένα στην πορτοκαλάδα.
Ο Πασκάλ κόβοντας τις φλέβες του
στη μπανιέρα.
Ο Αρτώ κλειδαμπαρωμένος με τον τρελό.
Ο Ντοστογιέφσκυ κοιτάζοντας με τις ώρες
τον τοίχο.
Ο Κρέιν πηδώντας στην προπέλα του καραβιού.
Ο Λόρκα σκοτωμένος απ'τις φατρίες
των Ισπανών.
Ο Μπέριμαν πηδώντας απ'τη γέφυρα.
Ο Μπάροουζ πυροβολώντας τη γυναίκα του.
Ο Μέιλερ μαχαιρώνοντας τη δική του.

Να τι θέλουν:
Ένα αφορεσμένο σκηνικό,
μια φωτεινή πινακίδα
στη μέση της κόλασης.

Να τι θέλει
αυτό το λεφούσι
των γελοίων,
σμπαραλιασμένων,
ακίνδυνων,
μελαγχολικών
εραστών
των καρναβάλων.

Charles Bukowski
Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ'την κόλαση





 

Γεγονότα

Μόνη, ἐντελῶς μόνη,
περπατῶ στὸ δρόμο
καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:
Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση
ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό...

Σὲ λίγο ἡ νύχτα,
κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου,
τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο,
ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι,
ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε
καὶ τὴν τύφλωσε.

Τοῦ ἀτυχήματος τούτου
ἐπωφελήθηκε
κάποιος παράξενος κατάσκοπος
-τὸ μεσονύχτιο ὑποπτεύονται-
τὸ σύμπαν πυροβόλησε
καὶ τὸ ἄφησε ἀκίνητο...

Μετὰ ἀπὸ τέτοια γεγονότα,
τὸ γεγονὸς πὼς εἶμαι πάλι μόνη
παρελείφθη.

 
Κική Δημουλά

Ο πληθυντικός αριθμός

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Κική Δημουλά

Σχόλιο για το σχηματισμό των μαζών

Κάποιοι είναι νέοι, απλώς·
κάποιοι είναι γέροι, απλώς
και κάποιοι κάπου ανάμεσα·
αυτό μονάχα.

Αν ντύνονταν οι μύγες
και τα κτήρια καίγονταν
με φλόγες χρυσές,
αν οι ουρανοί χορεύαν το χορό
της κοιλιάς,
κι όλες οι Ατομικές βόμβες άρχιζαν
να κλαίνε,

κάποιοι θα ήταν νέοι, απλώς·
κάποιοι θα ήταν γέροι, απλώς
και οι υπόλοιποι το ίδιο,
οι υπόλοιποι το ίδιο.

Οι διαφορετικοί
απομακρύνθηκαν εγκαίρως
από την αστυνομία, από τις μάνες τους,
από τ'αδέλφια τους, από τους άλλους:
από τους ίδιους τους τους εαυτούς.
Βλέπεις μονάχα ό,τι
έχει απομείνει:
είναι φοβερό.

Charles Bukowski
Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ'την κόλαση