Κάθεται απέναντί του με το ένα πόδι πάνω στο άλλο και του αρέσουν όλα επάνω της εκτός από αυτή τη στάση. Πώς να το κάνουμε, κάποια πράγματα είναι μόνο για άντρες. Ανάμεσά τους και το ένα πόδι πάνω στο άλλο, το ζεϊμπέκικο και το φτύσιμο στο δρόμο.
Κακή, κάκιστη συνήθεια αλλά στους άντρες το συγχωρείς, είναι και αυτές οι εικόνες από τα γήπεδα, με τα κοντινά πλάνα των ποδοσφαιριστών που φτύνουν κάθε τόσο τον χλοοτάπητα, τον αντίπαλο, τον διαιτητή, εξοικειώνεσαι…
Φαντάζεσαι όμως μια γυναίκα να ρίχνει «τάληρα» στη Σκουφά, στην Τσιμισκή ή στον πεζόδρομο του Σεϊτάν Παζάρ, στην Πρέβεζα;
Υπάρχουν πράγματα μόνο για γυναίκες άλλωστε. Το τίναγμα της κεφαλής προς τα πίσω που έκανε μόλις, δίνοντας στα μαλλιά της ένα αιφνίδιο κυμάτισμα, ή ο τρόπος που τα στρώνει με τα δυο της χέρια αυτήν τη στιγμή, σα να παραμερίζει αόρατες μεν αλλά μεταξένιες κουρτίνες. Ναι, υπάρχουν και άντρες που κάνουν συχνά αυτήν τη χειρονομία. Ουδέν σχόλιον.
Κακή, κάκιστη συνήθεια αλλά στους άντρες το συγχωρείς, είναι και αυτές οι εικόνες από τα γήπεδα, με τα κοντινά πλάνα των ποδοσφαιριστών που φτύνουν κάθε τόσο τον χλοοτάπητα, τον αντίπαλο, τον διαιτητή, εξοικειώνεσαι…
Φαντάζεσαι όμως μια γυναίκα να ρίχνει «τάληρα» στη Σκουφά, στην Τσιμισκή ή στον πεζόδρομο του Σεϊτάν Παζάρ, στην Πρέβεζα;
Υπάρχουν πράγματα μόνο για γυναίκες άλλωστε. Το τίναγμα της κεφαλής προς τα πίσω που έκανε μόλις, δίνοντας στα μαλλιά της ένα αιφνίδιο κυμάτισμα, ή ο τρόπος που τα στρώνει με τα δυο της χέρια αυτήν τη στιγμή, σα να παραμερίζει αόρατες μεν αλλά μεταξένιες κουρτίνες. Ναι, υπάρχουν και άντρες που κάνουν συχνά αυτήν τη χειρονομία. Ουδέν σχόλιον.
Είναι το πρώτο τους ραντεβού. Υπάρχει μια καταφανής αλλά ελεγχόμενη αμηχανία με πολλές κινήσεις από τη μεριά της, πολλά τσιγάρα από εκείνον, πολλά λόγια και πολλά χαμόγελα και από τους δύο· κι ύστερα καθόλου λόγια μόνο χαμόγελα, χαμόγελα και βλέμματα, με πολλά ερωτηματικά που αιωρούνται αναπάντητα πάνω από τον εσπρέσο του και το χυμό της.
Δεν πιάστηκε τόση ώρα να αλλάξει στάση; Δεν πρόλαβε να το σκεφτεί και το κάνει αμέσως. Δεν αλλάζει στάση όμως, αλλάζει πόδι. Και ξαφνικά τους πιάνει μια απίστευτη πολυλογία. Ακούει τη φωνή του αλλά δεν ακούει τα λόγια του, σχεδόν δεν καταλαβαίνει τι λέει καθώς την κοιτάζει πότε κατάματα (ωραία μάτια, υγρό βλέμμα) πότε προς τα πάνω (σγουρά κυματιστά μαλλιά) πότε στο καλογραμμένο της στόμα (να ταιριάζουν τα χνώτα τους, να κολλάει το σάλιο τους;) μιλάει και πέφτει κάθε τόσο σε «κενά σκέψης», φοβάται ότι θα του ξεφύγει κάτι ανάρμοστο, πρόστυχο, γιατί καθώς μιλάει εκείνη τώρα, και κάνει άθελά του ζούμ στο στόμα της, του φαίνεται ότι άλλα λέει, άλλα εννοεί και άλλα θέλει έτσι που ανοίγει, κλείνει, στρογγυλεύει, πλαταίνει, γλείφεται και…
- Σκάσε!
- Σκάσε!
Μέχρι να της εξηγήσει ότι δεν το είπε σ’ εκείνη, είχε φύγει.
Μιχάλης Γκανάς, Γυναικών
Μελάνι, 2010
Τι ωραια!
ΑπάντησηΔιαγραφή