Η τελευταία αποσκευή

[...]

 - Μια εικόνα ή ένα βιβλίο θα έπαιρνες μαζί σου ως τελευταία αποσκευή;

 - Μια εικόνα.  Ένα τοπίο που, όσος καιρός κι αν πέρασε, λειτουργεί μέσα μου μουσικά.  Εχει ρυθμό, αναπτύσσεται στο χρόνο... Ψάχνοντας τότε, το '69, για το χωριό της "Αναπαράστασης", βρέθηκα σ' ένα χωριό ψηλά στα Ζαγόρια.  Νοέμβρης μήνας με ψιλόβροχο.  Μαύριζε η γκρίζα πέτρα από νερό.  Πένθιμες γυναικείες φιγούρες χάνονταν στα ερείπια.  Μια γέρικη φωνή τραγουδούσε στο έρημο καφενείο: "Μωρή κοντούλα λεμονιά...".

Στάθηκα εκεί στην άκρη.  Η φωνή ράγισε κι έσπασε έπειτα από λίγο.  Έμεινε το τοπίο με τη βροχή. Έμεινα κι εγώ.  Αυτό θα 'παιρνα μαζί μου.

Θ. Αγγελόπουλος
31.5.2002 στη "Βιβλιοθήκη" της Ελευθεροτυπίας