"Δεν είχα ταξιδέψει ούτε στην Ευρώπη με δικό μου όχημα, δεν ήμουν έμπειρος μοτοσικλετιστής, δεν ήμουν σε θέση να επισκευάσω τη μοτοσικλέτα μου, όταν θα χαλούσε στη μέση του πουθενά, κι ούτε ήξερα τι έπρεπε να κάνω αν η υγεία μου χειροτέρευε στο δρόμο. Παρόλ'αυτά ήθελα να ταξιδέψω ολομόναχος για δέκα μήνες σε τέσσερις χώρες, για τις οποίες δεν είχα ιδέα".
"Στο τέλος κάθε ταξιδιού αρχίζω να σκέφτομαι το επόμενο. Θέλω να έχω πάντα κάτι να ονειρεύομαι, κάτι να ποθώ, κάτι να προσμένω στη ζωή μου, ώστε να την κάνει ενδιαφέρουσα και κάτι για να αγωνιστώ. Έτσι καταφέρνω να επιβιώσω για λίγο ακόμη στη φυλακή - θέλετε να την πείτε Θεσσαλονίκη, Ελλάδα, Δυτική κοινωνία... - μέχρι που συγκεντρώνω τ'απαραίτητα εφόδια, βγαίνω και πάλι στο δρόμο και νιώθω ότι ζώ".
Από τον πρόλογο του βιβλίου του Ηλία Βροχίδη "27 πανσέληνοι στην Ανατολή"
Από τον πρόλογο του βιβλίου του Ηλία Βροχίδη "27 πανσέληνοι στην Ανατολή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου