Πάρε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο

Anonimo XIV sec: Trionfo della Morte

Στην Εύα Δελή

Πάρε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο. Ο μεγάλος χάρτης σχισμένος. Η γεωγραφία χαμένη ανάμεσα σε άχρηστα βιβλία. Ο εξάντας δίχως φακούς. Τους βγάλαμε για ν' ανάψουμε τσιγάρα. Σπασμένο το παλινώριο. Η ρίγλα ζαβωμένη. Το βελόνι της πυξίδας τρελάθηκε και τρεκλίζει. Την μπαρκέτα την έκοψε κυνηγός, μπορεί και σκυλόψαρο. Μετζαρόλι; μα ο άμμος δεν βολεί να περάσει. Ας μετρήσουμε τον ήλιο με τα δάχτυλα. Ποιόν απ' όλους;

- Λίγη γαλέττα...

- Πάρε... γιατί φτύνεις;
- Νερό.
- Σώθηκε.
- Είπες πως για μένα θ' ανοίξεις την φλέβα σου.
- Δες. Την άνοιξα. Δεν τρέχει στάλα.
- Στεριά.  Νά τη.  Τρεις φοινικιές.
- Όχι.  Πέντε... Εφτά... Χίλιες.  Μήτε μισό μίλι. Κοντά.
- Δος μου τα κουπιά.
- Είναι σάπια.  Ολότελα.
- Τότε ας φτάσουμε κολυμπώντας.
- Κοίταξε το στόμα του σκύλου, πώς περιμένει.
- Ρίξε την γαλέττα. 
- Την ξερνά και την πετά πάλι απάνω μας.  Δε βλέπεις;   Στάσου να πέσω.  Θα χορτάσει. Θα προλάβεις να βγεις τη στεριά.  Φυσάει.  Είναι κόντρα.  Αλαργεύουμε.  Βρέχει.  Πιες.  Κοιμήσου, θα σε φυλάω.
- Κοιμάμαι.  Είναι καιρός που κοιμάμαι.
- Τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου.  Άσε με να τα καθαρίσω από το αλάτι.
- Όχι.
- Γιατί γλιστράς από τα χέρια μου;  Που είσαι;  Έχω καινούργια tatoo να σου δείξω.  Μην ξυπνάς... Έτσι όπως είσαι, θα σε βάλω φιγούρα στην πλώρη... Κοριτσάκι.  Πιάσε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο.
- Δεν έχω χέρι.  Δεν υπάρχει κόσμος.


Νίκος Καββαδίας, Βάρδια, 1954
Μέρος 3ο, σελ. 149-150